Λίγα λόγια για το βιβλιο-περίπτερο του Μακρυχωρίου. Γιατί μας έκλεψε την καρδιά;

Η αλήθεια είναι πως οι βιβλιόφιλοι «πάντα θα φανταζόμαστε τον Παράδεισο σαν μία βιβλιοθήκη», παραφράζοντας τη διάσημη φράση του Αργεντίνου συγγραφέα Χόρχε Λουίς Μπόρχες. Η θέα μιας οποιασδήποτε βιβλιοθήκης μας γεμίζει θετικά συναισθήματα και ενεργοποιεί τη διάθεσή μας για εξερεύνηση, μια που δεν βλέπουμε απλώς βιβλία αραδιασμένα σε ράφια, αλλά ολόκληρους παλαιούς και νέους κόσμους δίχως σύνορα.

Επιπλέον, λίγο πολύ όλοι οι αναγνώστες έχουμε να αφηγηθούμε κάποια ιστορία για μια συγκεκριμένη εμπειρία ή για το πώς κάποιο άτομο από το κοντινό μας περιβάλλον ή κάποιος δάσκαλος μάς έφερε κοντά στα βιβλία. Και τους ευγνωμονούμε γι αυτό!

Είναι λοιπόν κατανοητό το γιατί η ανάρτηση του Γιάννη Μακριδάκη πυροδότησε τόσο εύκολα τη συγκέντρωση βιβλίων για το βιβλιο-περίπτερο του Μακρυχωρίου Λάρισας, αλλά και για την ανταλλακτική βιβλιοθήκη της Βίτσας, εν όψει της επίσκεψης μας εκεί τον Αύγουστο. Αισθανόμαστε ότι τα βιβλία πρέπει να φτάνουν παντού και να είναι εύκολα προσβάσιμα από όλους, ειδικά από τα παιδιά. Βιβλίο σημαίνει γνώσεις, ιδέες, φαντασία, περιπέτεια, πειραματισμός ελευθερία! Και οι βιβλιοθήκες όλα αυτά μαζί και επιπλέον αίσθηση της κοινότητας.

Ακόμη και αν το κάλεσμα έγινε μέσα στο καλοκαίρι και πολλά μέλη βρισκόταν ήδη εκτός πόλης, είχε μεγάλη ανταπόκριση! Το προηγούμενο Σάββατο, στις 21 του Ιούλη, σακούλες και κούτες με βιβλία φορτώθηκαν στο πορτμπαγκάζ και έφτασαν στο Μακρυχώρι, όπου βρεθήκαμε με την Ασημίνα και την Αναστασία, -με την οποία είχε προηγηθεί η συνεννόηση για το όλο εγχείρημα- και με μια ομάδα παιδιών που είχαν την ευθύνη της διαχείρισης του περιπτέρου. 

Δυο κορίτσια, η Μαριλένα και η Φραντζέσκα, μας περίμεναν για να παραλάβουν τα βιβλία και να τα τοποθετήσουν στη σωστή θέση, ανάλογα με την ηλικία στην οποία απευθύνονται. Σε όλη την διάρκεια αυτής της διαδικασίας ξεφύλλιζαν τα βιβλία για να τα δουν καλύτερα -λίγο από περιέργεια, λίγο για να διευκολυνθεί το έργο της ταξινόμησης- και καθάριζαν κάθε τόσο το περίπτερο.

Κι ερχόμαστε εδώ σε αυτό που μας έκλεψε την καρδιά: Το περίπτερο αυτό δεν είναι απλά μια δανειστική βιβλιοθήκη στην καρδιά του χωριού. Είναι το στέκι των παιδιών του χωριού. Είναι ο δικός τους χώρος. Τα παιδιά έχουν τα κλειδιά, τα παιδιά έχουν την ευθύνη του. Τον διαχειρίζονται ανά ομάδες (αγόρια και κορίτσια με ηλικίες από 12-20 ετών), στις οποίες μάλιστα έχουν δώσει ονόματα και ιδού μερικά από αυτά: «Η γη που χάνεται», «Οι τέσσερις φίλοι», «Οι θεοί του Ολύμπου». Τα καθήκοντα τους είναι η ταξινόμηση, ο δανεισμός, η υπενθύμιση επιστροφής των βιβλίων. Πολλές φορές αναλαμβάνουν την απασχόληση μικρότερων παιδιών ή την διεξαγωγή εκδηλώσεων (π.χ. θεατρικών παραστάσεων).

Δεν μιλάμε λοιπόν εδώ απλά για μια βιβλιοθήκη, μιλάμε για ένα χώρο συνύπαρξης, έναν χώρο ταυτόχρονα ελευθερίας και ευθύνης. Συγχαρητήρια σε όσους συνέβαλαν στην υλοποίηση αυτής της υπέροχης ιδέας, που μας θυμίζει ότι τελικά τα πράγματα είναι απλά, εμείς είμαστε που τα σκεφτόμαστε περίπλοκα.

( οι 3 παραπάνω φωτογραφίες έχουν δημοσιευθεί στην ομάδα του περιπτέρου στο Facebook ) 

Με την ευχή το βιβλιο-περίπτερο του Μακρυχωριου να μακροημερεύσει και να πυροδοτήσει πολλές αναγνωστικές συγκινήσεις! Με την ευχή να γίνει γνωστή αυτή η δράση και να πολλαπλασιαστεί! Με την ευχή τα βιβλία να φτάνουν παντού! Αυτό, άλλωστε δεν είναι και στόχος για το δίκτυο μπλε αλώνι; Λογοτεχνία για όλους από όλους!

Δίκτυο λεσχών ανάγνωσης "μπλε αλώνι" / ιδέα και συντονισμός: Χριστίνα Βουμβουράκη

Για πληροφορίες: blealoni.thessaloniki@gmail.com / 6941556689

Για εγγραφή στην ομάδα στο facebook: μπλε αλώνι